ஆடுகளமும் கதைக்களமும்

மண்ணை பற்றிய படங்கள் வரும் பொழுது சிலாகிக்கபடுகின்றன , மண்ணின் மொழிகள் படங்களில் பிரயோகிக்க படுகின்றன, அதை ரசிகன் வெகுவாக ரசிக்கிறான் . ஆனால் இத்தகைய படங்கள் மண்ணை இயல்பாய்தான் பிரதிபலிக்கின்றனவா ? ஆடுகளம் பார்த்தேன் , பார்ப்பதற்கு முன்பு படம் இயல்பாய் இருக்கிறது என்று ஒரு சாரார் விமர்சனம் , படம் நன்றாய் இல்லை என்று மற்றொரு விமர்சனம் . இருந்தாலும் பாலு மகேந்திரா சீடர் ஏமாற்றமாட்டார் , என் ஊர் மதுரை பற்றிய படம் , அதுவும் எங்கள் ஏரியா திருப்பரகுன்றம் பதிவு செய்யப்பட்ட படம் , படத்தில் வரும் இரு பாடல்கள் "யாத்தே யாத்தே " , "ஒத்த சொல்லால" இரண்டு பாடல்களுமே ஒரு பாமர ரசிகனாய் என்னை சுண்டி இழுக்கத்தான் செய்தது , அதனால் எதிர்ப்பார்ப்புகள் எகிறிக்கொண்டே போனது .

சரி என்னதான் உள்ளது படத்தில் என்று பார்த்தால் மூன்று விடயங்கள் , ஒன்று சேவல்சண்டை , இரண்டாவது காதல் , மூன்றாவது பொறாமை . முதலில் சேவல் சண்டையை எடுத்துக்கொள்வோம் , மதுரையில் ஜல்லிக்கட்டு போல சேவல் சண்டை ஒன்றும் அவ்வளவு பெரிய விடயம் அல்ல . இதை போல பெரிய tournament எல்லாம் நடப்பது இல்லை , அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக ஆங்காங்கே நடக்கும் என்று கேள்விப்பட்டது உண்டு . மண்ணும் மண் சார்ந்த இடங்களை பதிவு செய்யும் பொழுது ஒரு நேர்மை வேண்டும் ,உதாரணமாய்
பூ படத்தில் தீப்பட்டி தொழிற்சாலை காட்டப்படும் , அங்கு இருக்கும் வேலை அது , இயல்பாய் பதிவு செய்யப்பட்டு இருக்கும் . அந்த குறைந்தபட்ச நேர்மை கூட படத்தில் இல்லை . வழக்கமாய் ஒரு ஹீரோ வில்லன் மோதும் பொழுது ஒரு பரபரப்பு இருக்கும் வணிக சினிமாவில் , இங்கே இரு சேவல்களை மோதவிடும் பொழுது , அந்த ஹீரோயிசம் சேவலின் வடிவில் வந்ததில் மக்கள் ரசிக்கின்றனர் . அது வெறும் கிரிக்கெட்டில்
வரும் கடைசி ஓவர் பார்க்கும் மனோபாவமே . வெறும் மதுரை தமிழ் பேசிவிட்டால் மண் சார்ந்த பதிவு ஆகிவிடுமா?

அந்த சேவல்சண்டை என்னும் வடிவத்தை "ஏழு தலைமுறைகள்" என்னும் புதினத்தில் இருந்து எடுத்து இருக்கிறாராம் . படம் முடிந்த பின் வரும் டைட்டில் கார்டில் போடுகிறார்கள் . அந்த புதினத்தை எழுதிய அலெக்ஸ் ஹைலி இந்த படத்தை பார்த்தால் அழுதிருப்பார்? அதன் சாராம்சம் என்ன என்று புரியாமலேயே படித்து இருக்கிறார் , வெற்றிமாறன் .அலெக்ஸ் ஹைலி அவரது பூர்வீகம் மற்றும் தன் மூதாதையர்களை பற்றி அறியும் புதினமே "ஏழு தலைமுறைகள் " .அவரது மூதாதையர் ஆப்ரிக்காவை சேர்ந்த காம்பியா என்னும் இடத்தில இருந்து அடிமைகளாக , அமெரிக்கா வளர வேலை செய்ய கொண்டுவரப்பட்ட கருப்பர்கள் , இப்படி பல தலைமுறைகளாக வர்கப்போரட்டத்தின் கதை "ஏழு தலைமுறைகள் "அதில் ஒரு தலைமுறையின் வரும் ஒரு கதாப்பாத்திரம் "கோழி " ஜார்ஜ் , அந்த களம் ஆண்டாங்களுக்கும் , அடிமைகளுக்குமான களம் ."கோழி" ஜார்ஜ் அடிமை , கோழி வளர்ப்பதிலும் , சண்டைக்கு கோழிகளை தயார் செய்வதிலும் வல்லவன் , அங்கு அவன் தன் எஜமானனுக்காக கோழி சந்தையில் ஜெயித்து தன் குடும்பத்தை விடுதலை அடைய பாடுபடுகிறான் . இது உண்மையிலேயே அலெக்ஸ் ஹைலி அவுடைய கதை , அந்த ஊரில் அக்காலக்கட்டத்தில் உண்மையிலேயே கோழி சண்டை விமர்சையாக ஒரு திருவிழா போல கொண்டாடப்படும் . அக்கதையின் சாரம்சமே தெரியாமல் , வர்கப்போரட்டதை மலிவான முறையில் காட்சிகளை மட்டும் எடுத்து இழிவுபடுத்தி உள்ளார் வெற்றிமாறன் . வர்கப்போரட்டத்தை வெறும் குருவின் பொறமையாக எளிமை படுத்தி கேவலப்படுத்தி உள்ளார் . கதையை எங்கு உருவி அதை நம் மண்ணிற்கு செட் செய்து அதையும் ஒழுங்காக செய்யவில்லை .

அலெக்ஸ் ஹைலி ஆடுகிற ஆடுகளம் "வர்க்கப்போராட்டம் " ரத்தமும் சதையுமான கதை , வெற்றிமாறனின் ஆடுகளம் அதை "பொறாமை " . அலெக்ஸ் ஹைலேயின் பார்வை ஒரு சமூகத்திற்கான விடுதலை , இதில் காட்டப்படும் பார்வை தனிமனித இலக்கியங்கள் சினிமாக்கள் காட்டும் தனிமனித பொறாமை, துரோகம் காதல் , தனிமனித பார்வை .

சரி காதலை தான் ஒழுங்காக சொன்னாரா , எப்படி ஒரு ஆங்கிலோ இந்திய பெண் , ஒரு வேலை வெட்டி இல்லதா
சேவல் சண்டை போடுபவனை காதலிப்பாள். இது யதார்த்த பதிவா . காதல் வர்க்க சார்போடு இருக்கும் காலகட்டத்தில் இது சாத்தியமா .வணிக ரீதியான அஜித் விஜய் படங்களில் ரசிகர்களுக்கே தெரியும் , அக்கதை உண்மையில் சாத்தியம் இல்லை என்று . ஆனால் இதைபோல காலத்தை பதிவு செய்யும் படங்கள் நேர்த்தியாய் பதிவு செய்யப்பட வேண்டாமா ? "வெள்ளாவி வெச்சுத்தா வெளுத்தைன்களா , இல்லை வெயிலே படமா வளத்தைன்களா " , அதாவது வெள்ளையான பெண்களை மட்டுமே காதலிக்க வேண்டும் , வெள்ளை மட்டுமே என்று வணிக சினிமாவில் ஊறிப்போன பொதுபுத்தி பிரதிபலிக்கிறது . மதுரையாக இருந்தாலும் கதாநாயகி வெள்ளையாக தான் இருக்க வேண்டும் , இப்படி சொன்னால் இடிக்குமே அதனால் நேர்த்தியாக கதாநாயகியை ஆங்கிலோ இந்தியனாய் ஆக்கிவிட்டார் இயக்குனர் , ஏன் ஒரு கருப்பாக தனுஷ் வீட்டு பக்கத்து வீட்டு பெண்ணாக போட்டிருக்கலாமே . தொலைக்காட்சிகளில் தொகுப்பாளினிகள் கருப்பாய் இருக்கவே முடியாது ,
வெள்ளை என்பது அழகு என்ற கருத்து பார்ப்பனீயத்தின் மீட்சி , ஏன் திராவிடம் பேசும் தமிழ் தொலைக்காட்சிகள் கூட வெள்ளை தொகுப்பாளினியை தான் சேர்க்கிறார்கள் . அப்படி இருக்க வெற்றிமாறன் மட்டும் விதிவிலக்கா .

மதுரை பற்றி பதிவு செய்யப்படவேண்டிய எத்தனையோ கதைகள் இருக்கிறது . இட்லிக்கடை ஆயா கதைகள் , கந்துவட்டிக்காரர்கள் , மூடப்படும் மில் தொழிற்சாலைகள் . நகரமயமாக்களால் வீடுகளாகும் விலைநிலங்கள் . நீர்த்தேக்கங்கள் எல்லாம் ஆக்க்ரமிப்புகள் . டிரைவர்கலாகும் விவசாயிகள் . சரியான வேலை இல்லாதாதால் சென்னைக்கு புலம்பெயர்பவர்கள் என்று பதிவு செய்யப்படவேண்டிய எவ்வளவோ இருக்கும்பொழுது , இது ஒரு ஆழமில்லாத பதிவாகவே இருக்கிறது .

படத்தை படமாய் பார்க்கவேண்டும் என்று சொல்பவர்கள் கலையை கலையாய் பார்க்கவேண்டும் என்று பூடகமாய்
சொல்கிறார்கள் . அந்த கலையின் வடிவால் நாம் மூளைச்சலவை செய்யப்படும் பொழுது கண்டிப்பாய் விமர்சனம் வேண்டும் . விஜய் அஜித் படங்கள் மூளை சலவை செய்வதில்லை , ஆனால் தரமான படங்கள் என்று சொல்லிக்கொள்பவை கண்டிப்பாய் விமர்சனம் செயப்படவேண்டும் . மனித சமுதாயமே தன்னை விமர்சனம் செய்து கொண்டு தான் வளர்ந்து இருக்க முடியும்.