எஜமான் சின்ன கௌண்டர் தேவர்மகன்

நம் இந்தியா நிலப்பிரபுத்துவமும் முதலாளித்துவமும் கலந்த நாடு என்றே சொல்லலாம் . நிலப்பிரபுத்துவம் என்றால் என்ன ?????? எளிமையாய் சொல்லவேண்டுமென்றால் நிலவுடமை .நிலத்தை சொந்தமாக சிலர் வைத்திருப்பார்கள் , பலர் அவர்களிடம் கூலி வேலை செய்வார்கள் . இந்தியா விவசாய நாடு என்பதால் இந்த முறை தான் இருந்தது . இங்கே உழைப்பவனுக்கு நிலம் சொந்தம் அல்ல அவன் அடிமையே.இன்னும் கூட கிராமங்களில் பெரிய குடும்பம் என்று ஒன்று இருக்கும் அது ஜாதி ரீதியாக பொருளாதார ரீதியாக முன்னேறிய குடும்பமாய் இருக்கும் ,அவர்களிடம் நிறைய நிலம் இருக்கும் , ஊரே அவர்களுக்கு மரியாதை செய்வார்கள். 1970 பின் இந்தியாவில் தொழில் வளர்ச்சி வருகிறது , கிராமங்களில் இருந்து இளைய சமுதாயம் நகர் புறம் சென்று வேலை தேடுகிறார்கள். நிறைய நகரங்கள் தொழில் நகரங்கள் ஆகின்றன , இந்தியா நிலப்பிரபுத்துவத்தில் இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வெளியே வந்து முதலாளித்துவ நாடாய் இன்று வரை மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது . முதலாளித்துவ நாட்டிலே பெண்களுக்கு சுதந்திரம் உண்டு , அதற்க்கான அரசியல் காரணமும் உண்டு , இங்கே முதலாளிகளுக்கு உழைக்கும் சக்திகள் அதிகம் தேவை படுகிறது அதனால் பெண்கள் சுதந்திரம் பெறுகிறார்கள் , கலப்பு திருமணங்கள் நடக்கிறது , சமூகம் விரிவடைகிறது , நிலப்பிரபுக்களை நம்பி இருந்த மக்கள் இங்கே வந்து தொழிற்சாலைகளில் தொழில் செய்கிறார்கள் . ஆனால் நிலப்பிரபுத்துவம் மக்களை சுரண்டுவதை விட முதலாளித்துவம் அவர்கள் வாழ்கையையே சுரண்டுகிறது . நிலப்பிரபுத்துவ சமூகத்தில் இருந்து முதலாளித்துவ நாடாய் மாறிக்கொண்டிருக்கும் சுழலில் உள்ளோம் . இதை நமது தமிழ் படங்கள் இந்த கலவையை பிரதிபலிக்கின்றன.























எண்பதுகளில் கிராமப்புறத்து மக்கள் படிக்கிறார்கள் , அப்பொழுது வேலை இல்லா திண்டாட்டம் வருகிறது . அதற்க்கு முந்தைய காலகட்டத்தில் கிராமத்தில் சிறு விவசாயியாக மட்டும் இருக்கும் மக்கள் படிக்க தொடங்குகிறார்கள் . இந்த வேலை இல்லா திண்டாட்டம் பற்றி அப்பொழுது படங்கள் நிறைய வந்தது "வறுமை நிறம் சிகப்பு" முக்கியமான படம் . அதன் சாயலிலேயே "பாலைவன சோலை " போன்ற படங்கள் வந்தன . நான்கு ஐந்து நண்பர்கள் வேலை இல்லாமல் வறுமையை சமாளிப்பார்கள் , அப்புறம் அந்த படங்கள் சுயமுன்னேற்றத்தை பற்றி பேசும் படங்களை இருக்கும். ஆனால் வெறும் சுயமுன்னேற்றத்தால் சமூகம் முன்னேறுவதில்லை என்பதே உண்மை.

முதாலளித்துவ சமூகமாய் மாறிக்கொண்டிருந்த வேலையில், வேலை வாய்ப்பு இன்மை மற்றும் காதல் போன்றவை இயல்பாய் தமிழகத்தில் தோன்றின . 1980 பின்பு நிறைய காதல் படங்கள் வந்தன ,இளையராஜாவின் காதல் பாடல்கள் சந்து போந்து எங்கும் ஒலித்தன. அதற்க்கு முன் காதல் இல்லையா , இருந்தது ஆனால்
பெண்களுக்கு சமமான நிலை இல்லை , ஆனால் முதலாளித்துவ தேசமாய் மாறும் பொழுது பெண்களுக்கு சமாமான நிலை வருகிறது ஓரளவிற்கு அங்கே காதல் வருகிறது .அதனால் எண்பதுகளில் இருந்து தொண்ணுறு வரை காதல் படங்கள் கொடிக்கட்டி பறந்தன.





















இந்தியா இப்பொழுது நிலபிரபுத்துவதிற்கும் முதலாளித்துவத்திற்கும் நடுவில் உள்ளது ,அதனால் இரண்டு கருத்துக்களுமே படங்களில் பிரதிபலிக்கும் .தனிமனித வழிபாடு என்பது நிலப்பிரபுத்துவத்தில் தான் உள்ளது . ஊரில் யாரவது பெரிய மனிதர் இருப்பார் அவரிடம் நிலம் இருக்கும் , அந்த குடும்பத்தை ஊரே மதிக்கும் . இந்த மாதிரியான காட்சிகள் சினிமாவில் படிமங்களாய் உள்ளன . "தேவர் மகன்" "சின்ன கௌண்டர்" "எஜமான் " போன்ற படங்கள் இதை பிரதிபலித்தன. ஊருக்கு நல்லது செய்பவராவே இருக்கட்டுமே மக்கள் எழுந்து நிற்க வேண்டுமா என்ன , மண்ணை தொட்டு கும்பிட வேண்டுமா என்ன.???? ஆனால் கலை இதை பிரதிபலித்தது
ரசிகன் அந்த பின்னணியில் வந்ததால் அதை ரசித்தான் . இதே நிலப்பிரபுத்துவ சமூகத்தில் பெண்கள் அடிமையாய் இருந்தனர் இந்த நேரத்தில் இப்பொழுது வரை வந்த படங்களில் பெண்களை வசை பாடும் வசனங்கள் கை தட்டு வாங்கின .


அப்புறம் முதாலாளித்துவம் வருகிறது உலகமயமாக்கல் வருகிறது முதலாளிகளை காப்பாற்றும் தேசியம் பேசும் "ரோஜா" போன்ற படங்கள் வெற்றி பெற்றன. அதே நேரத்தில் தனிநபரால் சமூகத்தை காக்க முடியும் என்ற வாதம் கொண்ட "GENTLE MAN " "இந்தியன்" போன்ற படங்கள் ஓடத்துவங்கின. ஆனால் அப்படி தனிநபரால் மக்களை காக்க முடியும் என்னும் பிரசாரம் முதலாளித்துவத்தின் ஊது கோள். அடிப்படை ஒரு பிரச்சனை தீரவேண்டுமென்றால் மக்கள் கூடவேண்டும் என்பதை மறுத்து , உங்களுக்கு உதவ கடவுள் வருவான் என்பதை மறைமுகமாய் சொல்கிறது இந்த படங்கள் . இதற்க்கு எல்லாம் BASE "கடவுள் காப்பற்ற வருவார் , நீ முயற்சி செய்யாதே " என்ற கருத்து தூவப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது . இதுவும் முதலாளித்துவம் வந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதை காட்டுகிறது .























"குரு" போன்ற படங்கள் முதலாளித்துவத்தை நேரடியாக ஆதரித்தன . திருட்டுத்தனத்தை நியாய படுத்தியது .அவர்களை ஹீரோ போல சித்திரம் செய்யப்பட்டது .இது போல கலை காலத்தை பிரதிபலித்துக்கொண்டிருக்கிறது ஏதோ ஒரு வகையில் , ஒரு நாட்டை பற்றிய வரலாற்று பார்வை வேண்டுமென்றால் அந்த வரலாறை படிக்காதீர்கள் , ஏன் என்றால் அந்த வரலாறு முக்கியமானவர்கலையே பிரதிபலிக்கும் , சாமானிய மக்களை பற்றி படித்து அவர்கள் எப்படி மாறி இருக்கிறார்கள் என்ற படிப்பு வேண்டுமென்றால் அதன் கலை புதினம் படங்களை பாருங்கள் , ஒவொவொரு காலத்திலும் படங்கள் மாறுபடும் நாம் அந்த மக்களின் வரலாற்றை படிக்கலாம்.