சோழி போட்ட கோழி

ஆண்டிபட்டி,நெற்கள் காற்றில் வாசனையாய் கவிதை எழுதிக்கொண்டிருந்தது.மழை
வருவதை மண் வாசனை தண்டோரா போட்டு சொல்லிக்கொண்டிருந்தது.மழை அதுவும் மாலை நேரம் மழையுடன் காற்றுடன் அவன் காதலும் கலந்தது. அவன் மனதில் நினைத்துக்கொண்டான் நாளை எப்படியாவது காதலை சொல்ல வேண்டுமென்று.காலையில் ஊரில் கேட்கும் முதல் குரல் அவனுடையது.ஆம் வீடு என்னும் கூட்டிற்குள் போகும் போது ஒரு பார்வை பார்த்தாலே நாளை விடிந்தவுடன் காதலை சொல்ல வேண்டும்,மனதிற்குள்ளும்,மழையினால் வெளியிலும் இடி இரவு முழுவதும் இடித்துக்கொண்டே இருந்தது.

காலையில் எழுந்தவுடன் அனைவரையும் எழுப்பினான் அதுவே அவன் முதல் வேலை.வீடே திருவிழா கோலம் பூண்டிருந்தது.காதலை தன் காதலியிடம் சொல்ல முயன்றான்.காதலியை பார்த்தான்,அவளும் பார்த்தாள்.அவளிடம் சொல்ல வந்தபோது.அவளை யாரோ தூக்கி சென்றனர்."கோழி அடிச்சு குழம்பு வைக்கணும்,தலைய சீவு பா".என்றான் மாயாண்டி.மாயாண்டிக்கு எத்தனை நாள் இவன் சேவல் சண்டையில் வெற்றிபெற்று கொடுத்து இருப்பான்.சேவலான இவனுக்கு மனது அடித்தது.அவள் சாகும் போது கூட இவன் காதலை சொல்லவில்லையே.ஏன் மனிதனுக்கு மட்டும் தான் காதல் சொந்தமா. அவன் மனது வலித்தது.

உசிலம்பட்டி வெப்போர், சேவல் சண்டை. (காலில் கத்தி கட்டாமல் சேவல் சண்டை அதுவே வெப்போர்).இவன் சேவல் பல ஊரில் வெற்றிபெற்ற சேவல். மாயாண்டிக்கு இது மான பிரச்சனை,ஆம் அவன் பகையாளி,மற்றும் பங்காளியான பாட்டையா சேவலுடன் மோதல்.மாயாண்டியின் சேவல் பாட்டையா சேவலை எகிரி
அடித்தது மாயாண்டி சந்தோஷம் அடைந்தான். சேவல் அவனை பார்த்தது,என்ன இருந்தாலும் தன் காதலியின் கால்கள் அவன் வயிரிலே இருக்கிறது,காதலியை கொன்றவன்,அவன் சந்தோசமாக இருக்கலாமா. இரண்டாவது சுற்றில் அவனை அவமான படுத்த தோற்க ஆரம்பித்தது.ஒவ்வொரு அடி வாங்கும் போதும் தன் காதலியான கோழியை நினைத்துக்கொண்டது.கண்கள் இருட்டியது சேவலுக்கு,அடிகள் விழுந்தாலும் வலிக்கவில்லை.

மாயாண்டி மண்ணை கவ்வ வேண்டும். ஆம் சாகும் போது மண்ணை முத்தமிட்டது.வானில் இருந்த கோழியின் உயிர் இதை ஒரு தேரில் ஏற்றிக்கொண்டு சென்றது.மாயாண்டி மண்ணை கவ்வினான்.சேவலும் கோழியும் வானில் பறந்து கொண்டே சிரித்துக்கொண்டனர்.